ေဂဟစနစ္စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းသည္ ေခတ္သစ္လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၏ အေရးပါေသာ လမ္းညႊန္ခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ စပါးႏွင့္ဘဲ အတူတကြ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴျခင္း ေဂဟ စနစ္စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းနည္းပညာကို ၿခံဳငံုအက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ ၄င္းနည္းပညာ သည္ ဘဲမ်ားအတြက္ ေရစပါးလယ္ကြင္းမ်ားသည္ လုံေလာက္ေသာေရပမာဏ၊ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အစား အစာႏွင့္ လႈပ္ရွားသြားလာ နားေနႏိုင္သည့္ ေနရာမ်ားအျဖစ္ ေထာက္ပံ့မႈကို ေပးႏိုင္ပါသည္။ ဘဲမ်ား သည္လည္း လယ္ကြင္းထဲရွိ အဖ်က္ပိုးမႊားမ်ားႏွင့္ ျမက္႐ုိင္းပင္မ်ားကို စားေသာက္ျခင္းျဖင့္ စပါးပင္ တို႔ကို ရွင္သန္ႏိုင္ရန္ ပံ့ပိုးကူညီေပးသည္။ ထို႔အျပင္ ေရစပါးစိုက္ကြင္းမ်ား၏ ေရအတြင္း၌ ေအာက္ဆီဂ်င္ ပါ၀င္မႈကို ပိုမိုမ်ားျပားေစျပီး အပင္အာဟာရဓါတ္ကို ေပးစြမ္းသျဖင့္ စပါးပင္တို႔ ရွင္သန္ႀကီးထြားရန္ ႏႈိးဆြေပးႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။

　　ေရစပါးစိုက္္ကြင္း၏ ေလးဘက္ေလးလံကို အဝါေရာင္ ပိုက္ကြန္ျဖင့္ ဝန္းရံထားကာ ဘဲ ကေလးမ်ားအတြက္ လႈပ္ရွားသြားလာ နားေနႏိုင္သည့္ နယ္ပယ္ေနရာအျဖစ္ ျပဳလုပ္ေပးထား ျခင္း ေၾကာင့္ ဓါတုဓါတ္ေျမၾသဇာ၊ လယ္ယာသံုးပိုးသတ္ေဆးမ်ား ထည့္သြင္းအသံုးျပဳထားသည့္ ေရစပါး စိုက္ကြင္းမ်ားထဲသို႔ဘဲမ်ား၀င္ေရာက္သြားျခင္းကိုကာကြယ္တားဆီးထားႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အကယ္ ၍ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းပါက ဘဲမ်ားကို ဘဲျခံအတြင္းသို႔ ျပန္လည္ေမာင္းသြင္းထားရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

　　ဘဲမ်ားသည္ အစားအစံုစားသည့္ ေရေန ငွက္သတၱဝါျဖစ္ျပီး ပထမဆံုးအေနျဖင့္ စိုက္ကြင္း ရွိ အင္းဆက္ ပိုးေကာင္မ်ားစားသံုးျခင္းကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ျပီး အင္းဆက္ပိုးေကာင္မ်ား စားကုန္ ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေရစပါးစိုက္ကြင္းအတြင္းရွိ ျမက္ပင္မ်ားကို စားသုံးလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ စပါး ပင္မ်ား စပါးႏွံတက္ခ်ိန္၊ ႏို႔ရည္တည္ခ်ိန္သို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ဘဲမ်ားသည္ စပါးေစ့ အႏုမ်ား စားသံုးရသည္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကေသာေၾကာင့္ ဘဲမ်ားကို ျပန္လည္သိမ္းယူျပီး စပါး အထြက္ႏႈန္း မေလ်ာ့က်ေအာင္ ေသခ်ာထိန္းသိမ္းထားရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘဲမ်ားသည္ ေရစပါး စိုက္ကြင္းမ်ားထဲမွ အင္းဆက္ ပိုးမႊားမ်ားႏွင့္ ျမက္ပင္မ်ားကို စားသံုးသည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘဲ အေကာင္ေရ မ်ားေလေကာင္းေလမဟုတ္ေပ။ စမ္းသပ္တြက္ခ်က္မႈမ်ားအရ ေရစပါးစိုက္ကြင္း ၁ မို လွ်င္ ေမြးျမဴရန္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ဘဲအေကာင္ေရမွာ (၁၀) ေကာင္မွ (၁၅) ေကာင္ခန္႔သာ ျဖစ္ ေၾကာင္း သိရသည္။

　　ထို႔အျပင္ ဘဲမ်ားသည္ ေရစပါးစိုက္ကြင္းအတြင္း၌ ေနထိုင္ရွင္သန္ျခင္းမွ ထြက္ရွိလာေသာ ဘဲခ်ီးမ်ားသည္ စပါးပင္မ်ားအတြက္ အပင္အာဟာရအျဖစ္ အသံုးဝင္ႏိုင္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ၄င္းဘဲခ်ီးမ်ားႏွင့္ပင္ စပါးကြင္းအတြက္ ေျမၾသဇာ လံုေလာက္မရွိႏိုင္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အေစာပိုင္း ကာလ စိုက္ပ်ိဳးမႈတြင္ ေအာ္ဂဲနစ္ေျမၾသဇာကို ထပ္မံျဖည့္တင္းေပးရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

　　ေအာ္ဂဲနစ္ေျမၾသဇာကို အသံုးျပဳစိုက္ပ်ိဳးေသာေၾကာင့္ ေရစပါး၏ ၁ မို အထြက္ႏႈန္းမွာ ဓါတုဓါတ္ေျမၾသဇာအသံုးျပဳ၍ စိုက္ပ်ိဳးေသာ စပါးအထြက္ႏႈန္းကို မမီွႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္ျငား ၁ မို၏ ရရွိသည့္ အက်ိဳးအျမတ္မွာလည္း မနည္းလွေခ်။ ဤကဲ့သို႔ေသာ စိုက္ပ်ိဳးမႈျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးရရွိလာ သည့္ ဆန္စပါးမ်ားကို စားသံုးရာတြင္ စားေကာင္း၍ က်န္းမာေရးအတြက္ လံုျခဳံစိတ္ခ်ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ စိုက္ပ်ိဳးနည္းလမ္းျဖင့္ ရရွိေသာ ဆန္မ်ား၏ ေရာင္းေစ်းမွာ အျခားသာမန္ ဆန္ မ်ားထက္ ေစ်းအဆေပါင္းမ်ားစြာ ျမင့္မားေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔အတူ ဘဲမ်ားကို ေရစပါး စိုက္ကြင္းထဲတြင္ လႊတ္ေမာင္းထားသျဖင့္ ဘဲမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း စပါးကြင္းထဲ၌ ေျပး သြား ေျပးလာလႈပ္ရွားႏိုငရ္ေသာေၾကာင့္ ဘဲမ်ား၏ အသားမွာ က်စ္လစ္၍ အားရွိသည့္အျပင္ အရသာ ေကာင္းမြန္ေသာေၾကာင့္ ျမင့္မားေသာ ေရာင္းေစ်းေကာင္းမ်ားျဖင့္ ဝင္ေငြတစ္ခုအျဖစ္ ရရွိႏိုင္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။

　　(1nongjing.com စီးပြားေရးသတင္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပသည္)